Netgedichten

netgedicht (nr. 58.692):

Droomland

De kale bomen vegen traag
langs de hemel, vastgehecht
aan een landweg, met een
paar huizen, versterkt
door een kerk, waarvan
de duldende torenspits
prikt naar rafelige wolken,
hoog ontvlamt het uurwerk
als een gouden krans.

Het land in halfslaap
onder hoge lucht gedaald,
nog niet bewoond,
open gelaten tussen
boomwallen, in gedachten
dwalende grijze schermen
sluiten aan op een droom,
nooit helemaal ontnuchterd
door de gebroken vogelvluchten.