Netgedichten

netgedicht (nr. 58.672):

Onbegrijpelijk

Onbegrijpelijk is het,
dat het maar niet lukken wil,
om onbegrijpelijk te dichten.

Jarenlang oefende ik vergeefs.
Lucebert en ook Van Ostayen,
heb ik met aandacht gelezen,
maar het lukt mij maar niet te doen,
wat zij artistiek wel hebben gedaan.

Taal proberen te vernieuwen.
Zinnen creatief verknippen.
Grammaticaregels misverstaan.
Hoofdletters bewust vergeten.
Eindigen, daar waar lekenmensen,
zinvol dóór zouden willen gaan.

Wanneer ikzelf zo dóór zou gaan,
zal ik nooit een prijs gaan winnen.
Wat blijft is onbegrijpelijke angst,
dat gewone mensen me begrijpen.

Wat blijft is een diepe twijfel.
Niet aan de zin van mijn leven.
Wel aan mijn dichterlijk bestaan.

... Ook het dragen van hoeden en het roken van mooie sigaren hebben me niet uit mijn artistieke impasse kunnen trekken. Troost biedt het artistieke leven wel! ...

Schrijver: Albert C M Weijman, 3 februari 2016