Getijden

er knagen voorwaartse
stranden aan mijn kleine
schelpenhuid, zo luid

als tijdloos verzanden
als hellevuren branden
of groene weiden van

mijn gemoed, ga ik op de
vlakte langs eb en vloed
met deze stroming mee

er velt een avondgericht
een doorschijnende zee
van eeuwig bloesemlicht

bezinning

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 242