inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 58.927):

's nachts

de maan, slechts als een kleine sikkel,
sluimert in haar glimlach tussen
talloos twinkelend vertier

hier, op deze koude aarde
ligt het water onder vorst

de bomen hebben zich teruggetrokken
in hun schaduw, met schorsen als
een harde korst op eeuwenoude
wonden

maar daaronder kruipt het leven
zevenspikkelig omhoog
gevangen door een wrange winter
blijft het, tot diens zware epiloog
het laatste woord mag geven

warm en droog

spint op een kale vensterbank
de kat haar laatste nachtelijke uren
tot een ochtendroes
vol dank


Zie ook: http://www.switilobi.nl/f...gedicht.php?fotogedicht=nachts

Schrijver: switi lobi
Inzender: Anja Visser, 24 februari 2016


Geplaatst in de categorie: psychologie

3.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 105

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
switi lobi
Datum:
25 februari 2016
Dank je wel geeraardt. Ik sta binnen in de warmte door het raam naar buiten te kijken en de kat ligt gezellig bij me ;)
Naam:
geeraardt
Datum:
24 februari 2016
Mooie winterbeelden. Het verband met de kat zie ik even niet.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)