Netgedichten

netgedicht (nr. 59.416):

Dansende bomen

In het dansende bomenbos
loop ik gearmd met de ballerina
die ter inspiratie wil kijken
naar de ultieme slow motion

Een oude grijze man
omarmt een boom en fluistert
wenkt me dichterbij

Ga staan, wordt een boom en dans
Ik spreid mijn wortels in de grond
en plots voelt alles los

Blij roep ik naar de grijze
in een volgend leven wil ik boom zijn
waarom niet nu, je danst
De ballerina danst ook mee
ze kan niet meer toekijken

Het geluid van een motorzaag
verstoort het dansende geheel
alle bomen verstijven tot hout
de ballerina vlucht hinkend

-Ga nu- zegt de oude
red degenen die je reeds
zijn voorgegaan

Ik ben op weg
naar het geluid
van stervende bomen