in wiens armen

de wind slingert
tollend al het tere los
hamerende regendruppels
teisteren de weerloze huid

ik kan moeilijk
net als de planten
mijn wortels in
de aarde vasthouden

ineengedoken op de rand
van waken en slapen zit
de stormvogel op het dek
verstekeling aan boord

in gesloten hartkamers
blijft het duister
de taal van het gaan
is wat overblijft

in wiens armen
gaan we dood?

Overig

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 98