Netgedichten

netgedicht (nr. 60.503):

Stilte als decor

ik wist het
grote huis met
vele hoge ramen

waar als ik binnentrad
de sfeer het ouderwetse
van voorbije jaren had

omdat de klokken
waren vergeten
het heden aan te geven

zij tikten langzaam
het verleden weg zonder
dat er iets werd gezegd

gebaren uit ervaren van
voorheen hadden stilte als decor
waarin het middagzonnetje scheen

pluizen dansten luchtig
door de lichte banen heen
in gestaag opwaarts bewegen

zij dronken thee
ik mijn limonade terwijl ik keek
naar het beeld van gods genade

uren gingen ongemerkt voorbij
hun statigheid en rust in het leven
maakten een diepe indruk op mij