Netgedichten

netgedicht (nr. 61.212):

avondgevoel

zeewater, onverwacht uitéén gevallen
in talloos spiegelende scherven
rood en purper roepen ze
de ondergaande zon
een noodkreet lijkt het

dit uur vertrekt nu,
bijgelicht door wat
er onder grijze wolken door
verschijnt

roze sfeer
drijft lichtend verder, kleurloos
rolt de maan vanachter grauw
het schouwspel
schijnt volmaakt door
schoonheid aangeraakt
als in een lieve lach

hoe wijs is de wereld
in haar afscheid van de dag