Zonder gewicht

Zij ligt op haar bed, een
verstilde pop naast haar
met glimlach half verholen,

een roos die nog niet is ontloken
geboren als magisch beeld
als zij mijn gedachten taxeert

zachte lijnen begrenzen sproeten
magie om pijn te vergeten, gaven
die alleen een kind bezitten kan

compositie van verdriet naar schoonheid
toonbalk van nog niet ontdekte klanken
cocon van tijd waaruit hij z’n kracht ontleent

uit milde zaagselsporen, om in de
geurigste grond te ontpoppen
geeft het licht een nieuw naam

toekomst met een oneindig vergezicht
ademvleugels markeren het bewijs
dat sproeten zullen kiemen op een morgen

en altijd weer dat wijsje weerklinkt
voor iedereen met een open mind
zonder vooroordeel wordt gewogen,

in evenwicht door haar gesloten
ogen, maar zeker niet blind.

... Illustratie: ZintenZ ...

Dat zelfde wijsje?

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 129