Netgedichten

netgedicht (nr. 61.529):

Naamloos diep

ik ken de
gaten in de tijd
kleine overstapjes
in korte afwezigheid

even oplossen
in het vreemde niets
door het schouwen
van pure energie

impressies zijn niet
echt fysiek maar
iets tussen oneindig
hoog en naamloos diep

een vervloeien met
de stroom die leven is
delen en vermenigvuldigen
in pulserende vertakkingen

zo uit inertie naar de
snelheid van het licht in
drie dimensionale eeuwigheid
snaren en golfjes ten spijt

ik koester die
momenten zonder tijd
mag delen in totaal geluk
als op de hemel voorbereid