inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 61.851):

Zoon van Icarus

Wat is de wereld toch licht
als het donker is verdreven
langzaam de trap bestijgend
die de aarde beneden laat
de zongele hemel naderbij
fel knipperend in de ogen

Alleen is daar helaas
nu echt de laatste tree
de keuze is afdalen
of toch verder

Aarzelend wacht hij de komst
van de avond van de nacht
tot de eerste langs zal komen

Springend de staart grijpend
van die vallende ster
lijkt een nieuwe
Icarus geboren

... Accidit in puncto, quod non speratur in anno ...

Schrijver: geeraardt, 17 januari 2017


Geplaatst in de categorie: heelal

3.3 met 7 stemmen aantal keer bekeken 489

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Antonia, 8 jaar geleden
heel apart ik ben dol op sterren groetjes.
Inte Feelders, 8 jaar geleden
Bevlogen woorden, Geeraardt, erg mooi verdicht !

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)