Netgedichten

netgedicht (nr. 62.146):

Ode aan het onbestemde

De avondschemer koester ik,
de dag bijna gedaan
de nacht nog niet gearriveerd,
het één niet meer
het andere nog niet.

De eindeherfst kleuren zie ik ook zo graag,
dat niet echt bruin, of rood,
maar onbenoembaar kleur.
Of voorjaar vroeg met nog niet zichbaar groen
dat er toch echt wel is.

Al wat niet helder is,
eenduidig,
al te zeer begrensd,
laat ruimte
aan wat zou kunnen zijn.