ataraxia

het bos legt paden bloot
stemt meerdere zonnen mild

ter plekke denderen dreunbuffels
omheint een hek

einde verharding
altijd honderd meter, zelden zacht

enige wrijving dringt zich op
zoals een wandelaar bukt

voor een stormsonate
modderstromen, zonsondergang

ergens gloort schijnlicht
uit vuurkorf en brandgang

een sloot doorgrondt roerloos
hout, steen, weefsel

dit lijkt op ijseilanden in
droomarchipel ontscheept

ooit vloeien wolken samen
tot verstild lentestof

blijkt kalmte de
ontbrekende schakel

vlak

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 108