inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 62.564):

Vreemde eeuwigheid

mijn herinneringen, het zijn
goede zwemmers. ze drijven vaak ruggelings
en kijken je recht in de ogen
als marktkramers tijdens het middaguur.

ze gaan de weg van het oude huis,
de kamer waar de dode lag,
de vader van mijn moeder, de neef van ooit
Vlaandrens meest verlichte dichter Bert Decorte,

lag zo dood en sliep zich
naar die vreemde eeuwigheid.
ik kreeg zijn naam, ik kreeg zijn huis.
ik mocht een beetje sterven van verdriet
en hij wist het niet.

er is die onmetelijke kracht,
een eindeloze lente en het houden van
het huis, van elke steen,
van elk gremeltje grond, van alle
groenen in het gras. het is wat ik wil.

het is alles wat ik ooit was.

Schrijver: Guy Aarts, 12 april 2017


Geplaatst in de categorie: familie

3.0 met 12 stemmen aantal keer bekeken 913

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Johan Asselbroeken
Datum:
12 februari 2020
Aangrijpend mooi!
Naam:
Alexander Peters
Datum:
1 mei 2017
Grandioos. Geweldig om te lezen. Fraai!
Naam:
Alexander Peters
Datum:
30 april 2017
Grandioos. Geweldig om te lezen. Fraai!
Naam:
kerima ellouise
Datum:
16 april 2017
Prachtig!
Naam:
Inte Feelders
Datum:
14 april 2017
Pfff, zo mooi, Guy.
Hoe de dood eeuwig schijnt te leven
en herinneringen daar gelaten
waar het woord woord houdt.
Een gedicht om in te wonen … prachtig.
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
14 april 2017
Houden van wat eens was en is. Prachtig gedicht Guy dat ik
weer graag las!
Naam:
Jeroen Splinterman
Datum:
13 april 2017
Mooi gedicht.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)