inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 63.041):

Het leven

Ik was jong en onervaren
zag alleen het mooie, nooit de gevaren.
Leefde mijn leven, maar de tijd ging te snel.
Strubbelingen kregen de bovenhand.
Ik werd door angst aangerand.
De ogen waren hun glans kwijt,
ze werden geteisterd door tranen.
De glimlach was gaan liggen, zonder troost.
Verzonken in hard ijs.
Versteend en wazig, afgeschermd in gedachten.
Waarom moest het zo ver komen, waar zijn de mooie dromen.
Alleen, pijn en ellende rest me nog, ik ben leeggezogen.

Schrijver: claire vanfleteren, 5 juni 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 81

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
K.Bladzij
Datum:
15 juni 2017
Een overgevoelig vers.
Haal de wereld er maar bij, Claire.
Allegoriën, metaforen, de hele rataplan...
Daar groeit je gedicht van!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)