Netgedichten

netgedicht (nr. 63.114):

Zijn langzaam sterven

de tak dreef
beschreef met
levende woorden
zijn langzaam sterven
op de waterspiegel

hij gaat land en
hemel niet beërven
maar zal zich in
veelheid van zaden
op toekomst beraden

had de pech
dat een bliksemschicht
hem heeft geslecht
door brand dacht hij al
in de hel te zijn beland

de sloot redde hem
van een acute dood
een onverwachte doop
bood perspectieven voor extra
tijd misschien wel eeuwigheid

toch bleek het gedaan
zijn vrienden kwamen
er al in grote getalen aan voor
het feestmaal van verscheiden
terug naar de natuur zonder lijden