Netgedichten

netgedicht (nr. 63.177):

De regenboog

Wringend en onheilspellend,
donkere wolken van
een opkomende bui
of pletsende regen.

Daarna een kleurenspel
zovele kleuren door elkaar.
Een wonder om te zien,
een boog van mijmerende pastellen.

Ze smelten samen,
van licht naar donker.
Zij spannen zich uit,
ze rekken zich
van de ene kant
naar de andere.

Het duurt niet lang,
de vervaging begint.

In onze ogen,
blijft het mooi,
die heerlijkheid van
onze natuur.