Netgedichten

netgedicht (nr. 63.671):

In talloze decors

ik heb ze
zien lopen in
het licht van weten

hoe ze eruit zagen
ben ik in pure
verbazing vergeten

lichtende vormen
kleurrijk in
voortdurend bewegen

kon hun warme
empathie voelen zonder
angst over hun bedoelen

zij openden
dimensies die ik
nog nooit had gezien

onbenoembaar
in woorden maar
alles voelde zo eigen

ik speelde rollen in
talloze decors alsof ze op
mijn lijf waren geschreven

schrok toen ik
heden herkende tussen
verleden en toekomst

keek mezelf aan
we lachten zijn samen
het podium afgegaan