Netgedichten

netgedicht (nr. 63.753):

huivering

De straat waarin wij wandelen, baadt
in het gouden licht van de late avondzon.

De lucht is helder, geparkeerde voertuigen
schitteren aan weerszijden in stilte.

Terwijl wij een straat inslaan, reiken
onze schaduwen al haast tot aan de volgende hoek.

We gaan nog even langs de rivier
om de zon te bewonderen voor ze ondergaat.

Een schip schuift voorbij, een zwerm meeuwen
stort zich op een weggegeworpen bakje friet.

De zon verdwijnt zonder veel schouwspel
achter de flatgebouwen aan de overkant.

Onder ons drijft iemand op z'n buik voorbij,
maar dat lezen we pas de volgende ochtend in de krant.