Netgedichten

netgedicht (nr. 63.713):

als?

niets van wat je bent is nog het begin
van wat je bent geweest, wel dezelfde
ogen maar het licht is breekbaar
zoals een ent in de vorst

zeg me dat je me begrijpt, wil je de morgen
nog ontmoeten of laat jij de nacht in jou
verstijven, het opslaan voor de eeuwigheid
waar stilte geen zonde is

geef me dan voor we slapen gaan een laatste
knuffel, je weet wel, zoals altijd onze hoofden lange
tijd tegen elkaar aan, zeg me dat je niet lijdt of vraag me
om jou de adem te ontnemen die tergend je dagen verlengt

even nog draag ik jouw been in mijn eelterige hand
het voelt koud, kouder dan de winter die jij wellicht
zal vermijden - ach, het verleden dragen we samen
in de vergankelijkheid van dit bestaan