Netgedichten

netgedicht (nr. 63.948):

Euforie is voorbij

het was zo’n dag
dat ik mezelf
driftig bezig zag
opererend tussen
jouw lach en de
speren in mijn hart

balancerend met
liefde en onmacht
om aan beiden
gestalte te geven
in het schizofrene
uren beleven

ik dirigeer maar
mis de basis om
op terug te vallen
mijn stok verkort
steeds meer bereik
zodat chaos over blijft

weer bloedt
de stekende pijn
waar liefde slechts
tijdelijk kan zijn
de euforie is voorbij
jouw lach blijft toch bij mij