terminale
voorlopig blijft alles bij hetzelfde
geen ontkennen meer aan
bestaan is totaal afwezig
afstand door verte ingehaald
aan het einde van de dag
zijn de uren nog niet af
is ruimte gevuld met lege zachtheid
zijn gedachten blind en
is water ontkalkt, daartussen
valt onraad uit gestrekte hemel
blijven ogen onbewogen
en ratelt lucht ademloos
het antwoord staat als een huis
er valt niets meer te zeggen
Geplaatst in de categorie: tijd