de einder nabij
als verlaten natuur
haar kille kim vertoont
dan verdwijnt hoop
en taant vaak innerlijk vuur
verte groeit onzichtbaar groot
stof verwordt tot koude steen
maar legt het in en uitademen
wel steeds meer bloot; dat
nabijheid het enige doel blijkt
en als je je ogen verder opent
valt vaak het ware gevoel in je schoot;
dat wat je nodig hebt als dagelijks brood
niet dat je ontkomt aan verlatenheid
in volle omvang of gewenste schaarsheid,
doch kleuren van oorspronkelijke woorden
zullen mij dan dragen, verder op weg,
naar nog ongekende oorden
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 11 december 2017
Geplaatst in de categorie: filosofie