Netgedichten

netgedicht (nr. 65.359):

In ontkend bestaan

het pad lachte
kleine wondertjes
bloeide mirakels
die in passeren
nog even je aandacht
wisten te interesseren
voor hun vorm en kleur

slingerde zich
in een meer dan
paradijselijke omgeving
waarvan lente op dit
moment hoofdbestanddeel
was dat zij in vol ornaat
met alles wilden delen

daar waar ik van
wondertjes sprak
communiceren zij met
hemel in schitterende
weerkaatsing van de zon
op haar mozaïekale vloer
gelegd met duizend stenen

het geheel was gevat
in de magie van het
kabouterleven zij hadden
het geduld om in lange avonden
van levensschoonheid te genieten
dat in ontkend bestaan zoveel
vreugde langs het pad liet gaan