Vol tederheid

Dan zit ik aan mijn bureau, tel de bomen
de vogels op het talud, ontcijfer de gedachten
die bij mijn leeftijd vertakkend passen.
Ik heb de laatste letters nog niet geschreven.

Onderga na enkele minuten dat intense
wat de tijd in me achterliet en gaat laten.
Niets anders dan nederigheid kan nu sieren.
Mijn lichaam is het hare en vice versa.

Ik deel de dagen van de maand vast in
sorteer liefde bij liefde twijfel bij twijfel
en alle vreugdevolle dagen rijg ik
als gouden en zilveren bedeltjes tot armband.

De tederheid van bestaan trek ik steeds
opnieuw als een robe-manteau in tinten aan
die mijn huid en ziel nu dat mag reflecteren.
Op deze sprakeloze momenten zeg ik weer dag.

... Hoe wacht je op de laatste dagen als iemand terminaal is.

Foto is van een dame uit friesland ...

kanker terminaal gedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 102