Netgedichten

netgedicht (nr. 65.870):

Aflandig tij

de rots en jij
kameraden in status
bewegingloos en vrij

samen een eiland
in het woelige water
van aflandig tij

het was jouw plek
waar de wereld verging
terwijl jij droomde

jij kende het stromen
keek ook niet om
wist wat er zou komen

jullie contact
was een plastische relatie
gingen er samen voor

waren een baken
in zee waar ieder de
eenheid kende in twee