Netgedichten

netgedicht (nr. 66.299):

Laatste vlucht

Mijn gedachten vliegen en vluchten
in grenzeloos gerede geruchten
naar de verste verten
als vogels heen en weer
en strijken in verre gehuchten
naamloos nederig ter neer
ze smullen van de verste vruchten
van eindeloze ziedende zuchten
zo worden woorden
in gezangen vol verlangen
naar de bronzen herfst
hunkerend neergelegd
vergezel mij op mijn reis
tot mijn laatste ei is gelegd
in onbereikbare oorden
vergezel mij op mijn laatste
eindeloze vlucht
hoor mijn laatste
einde in een zucht
maar laat mij
laat mij niet alleen