Netgedichten

netgedicht (nr. 66.460):

Die Bloem

ik had nog nooit zo’n
prachtige bloem gezien
nadat ik haar determineerde
lag ze voor me
geheel ontleed geheel ontkleed
ze was echt zo bijzonder als men beweerde
alles werd mij klaarder toen ik dat deed
en toch was het de mystiek
die verdween en langzaam
voor mijn ogen verteerde

soms moet je iets
laten zijn wat het is
en alleen genieten
van haar pracht en praal
aan iedereen is wel wat mis

en niets niets is minder waar

want toen ze voor me lag
zo open zo bloot en zo kwetsbaar kaal
was het de naakte werkelijkheid die ik toen zag
maar ‘t was ook haar oogverblindende schoonheid
van het geheel van voordien
wat ik nu miste
vervlogen wist misschien