het is vroeg
niet dat ik daarom vroeg
en het licht mij het bed uit joeg
was het mijn geweten die dat vroeg
of is er iets waarom ik niet loeg
ja, wellicht de naweeën van de kroeg
aanvankelijk het schone nog voor de boeg
later was het de zwaarte die ik huiswaarts droeg
velen kennen die weg, dat gezwoeg
ik was dronken van al die gedichten
zware, luchtige en verlichte
om voor zoveel woorden niet te zwichten
moet men de aandacht op iets richten
om de oogleden blijvend op te lichten
Zie ook: https://www.youtube.com/user/dreyfsandtzuschlamm1
Schrijver: julius dreyfsandt zu schlamm, 22 januari 2019
Geplaatst in de categorie: humor
Ontspanning op tijd en stond,
heeft goud in de mond,
doch, soms vergeet men
de ochtendstond...
Prachtig verwoord en heel herkenbaar!