Netgedichten over liefde

netgedicht (nr. 8.929):

De essentie

altijd de lach
in een heerlijk
ad hoc reageren
ogen die schitteren in
iets nieuws uitproberen

toch heeft ook zij
haar stille momenten
zweeft heel even
zonder uit zicht te raken
onze aandacht voorbij

nog is er het
bekende gebaar
bevestiging in
oogopslag het volgen
maar haar ziel is niet daar

ik weet dat ook zij
reflecteert in tijd dat
het niemand deert
zij wervelt in wind
leven als volwassen kind

hectiek dwingt
haar tot rust om
later weer voluit te gaan
want leven is en blijft
de essentie van bestaan

wil melker
05/02/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl