Netgedichten

netgedicht (nr. 66.935):

Vergane dromen

Bomen schetsen ragfijn
aders op het huis.

De bomen worden omgehakt,
verschrikte vogels vliegen weg.

Het huis ziet nu
grijs en grauw.
Gestapelde stenen.
Na een aderlating.
Het lijkt in rouw.

De bomen, immer goedschiks,
tonen medelijden met het huis.
Zij nestelen er zich als meubels in,
schenken comfort en warmte.
Vergeefs, het huis blijft in de rouw.

Bomen, vergane dromen ...