Netgedichten

netgedicht (nr. 67.036):

ik laat u weten

als ik dood ga

zal de wind de bladeren
van de bomen het elkaar
al ritselend laten weten
zullen vogels het elkaar
al kwetterend vertellen
dat ze mij nooit mogen vergeten
zullen zeeën woelig baren
zullen rivieren tranen stromen
en kunnen het verdriet niet langer
voor zichzelf bewaren

ben ik dan zo bijzonder
nee want voor ieder mens
die heen gaat
voltrekt zich hetzelfde wonder
daarom is het dat de natuur
zich altijd horen laat

daarom daarom is ze
bijna nooit stil