Netgedichten

netgedicht (nr. 67.210):

Wij zijn...zijn wij dat?

Wij mensen zijn de golven niet.
Wij zijn als water dat stroomt.
Wij zijn bloed dat vloeit.

Wij zijn de wolken niet.
Wij zijn als de wind die waait.
Wij zijn adem die door longen blaast.

Wij zijn de kosmische straling niet.
Wij zijn elektronen in neuronen,
die als liefde door onze breinen razen.

Wij zijn onze eigen gedachten niet.
Wij zijn geen Goden of profeten,
waarin we toch blijven geloven.

Wij zijn niet zoals de dood is,
want er leven levenden die gestorven zijn.
Er leven gestorven levenskunstenaars,
die in hun onvergankelijke werken,
uit de dood zijn opgestaan.

Wij ontstaan uit leegte en uit stilte.
Wij zijn wonderlijke mogelijkheden.
Wij zijn toevallige toevalligheden,
die bedoelingen zijn geworden.

Wij zijn...zijn wij dat?