Netgedichten

netgedicht (nr. 67.282):

De uitvergroot

ik keek me aan
lachte verbaasd
toen ik mezelf zag staan

er was iets onbekends
misschien wel ooit gezien
maar nooit verkend

in ouder worden
draaien films door je
proeft de tijd in het decor

verschillen in de
uitvergroot maar essenties
missen niet de boot

het lijken oppervlakkige
momenten maar toch
wankelen er fundamenten

nog is het een geheel
maar de spiegel zegt heel
zacht er is er een te veel