Het riet
Nu er niets meer uit mijn handen komt
en jij je hult in ongenoegen,
kus ik vanavond eens te meer
de schaamte van je lippen.
Als vanouds stuit ik op distantie en strategie,
de poortwachters van je ranke lijf.
Je zegt weer niets maar in je ogen zie ik hem..
je man van mos die je ook deze nacht
met bekwame spoed het riet in sturen zal.
Geplaatst in de categorie: liefde