Netgedichten

netgedicht (nr. 67.711):

Bruisend

wij zwommen
door de dagen
over transparantie
niks te klagen
ze vergleden zonder
ook maar een
een kik te slaken

eindelijk zong
eentonigheid
haar hoogste lied
haast en stress
bestonden even niet
het dag en nacht
bleek overal hetzelfde

totdat jij het
tempo doeloe in
zijn voegen kraakte
van leven weer een
bruisende gelegenheid
maakte vol vertier en
bol staand van plezier

waarin malloten
weer de hoofdrol speelden
met hun dansen en kledij
in een vrijheid zonder
regels met zijn dubbele
lachjes en bedoelingen als
winnaars in de maatschappij

wil melker
05/06/2019
www.wilmelkerrafels.deds.nl