Intieme schets

In het kleinste kamertje
van het klassieke herenhuis
bedenk ik mij een grote ruimte
omdat we nergens samen zijn

het moet er toch ooit uit
benauwde vorm van ontlasting
er is niemand anders dan mezelf
die dit voor elkaar krijgt

lichtelijk beschonken
vrijwel zonder zielglans
onder het strijklicht
van de lamp in de hal

begeef ik mij terug naar de slaapkamer
ik ga slapen tussen dunne levensletters
van een geschiedenisboek dat jij verzint
in de dwaalnacht die zonder woorden is

mijn lijf raakt verstrikt in het naakte alfabet
enigszins beneveld , niet zonder dromen
verdwaal ik tussen wulpse verlegen komma’s
onduidelijke leestekens wekken mij in de ochtend

maar jij blijft bij mij, intieme schets
als een uitroepteken voor de wolkendans
je geeft mijn knuffel een welkomstlied
neemt alle smart van het verdriet mee

naar het rijzen van de zon.

schets intiem leven

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

5.0 met 2 stemmen 100