portret

het huis is groter dan mijn
schedeldak

de vloeren piepen en kraken,
alles lijkt aangeraakt

schemer daalt op de tast in
het trappenhuis

stof dempt hier de stemmen,
de tijd lijkt geel en ijlt na in

rammelende,
zware houten spiegelkasten

met geraas dat smoort in
late doofheid

er hangt nog etenslucht
boven de afgeruimde tafel

ik passeer een wetsartikel
en tart het daglicht

deze weg loopt dood
in een mij vreemde gang

verleden vergeten vervreemden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152