Zomerse buien
Die hete zon
rent het alfabet af
letters krijgen vleugels
woorden vliegen fladderend
langs flora en langs fauna
zinnen lijken weg te dansen
om lichaamstaal te willen verstaan
aan de overkant van de oevers
alles wat deugd
gaat ten onder
achter wolken verscholen
daalt de hemel
dichterbij vol liefde
de enige vreugde
het prille verlangen
iedere zomer heviger
dit vragen in de taal
niets en leegte, ergernis
vreugde, tranen en verdriet
en dan,
daar achter stilte, gezonken horizon
aardse kalmte boven het moeras
het verhaal voor Moeder Aarde
met haar onbewuste verbanden
niet-rationele beginsels
volkomen sereen in haar kalmte
o lichaam en ziel
nu ik je zie genieten
is de liefde volmaakt
primitief, in diepe gevoelens
de juiste snaar gevonden.
Geplaatst in de categorie: emoties