Netgedichten over vakantie

netgedicht (nr. 256):

Voorlezen aan zee

Vlak boven het water
blijft de zon hangen
De oude mensen kijken
met romantische gevoelens

naar ons op de rotsen
waar we elkaar voorlezen
Zij zien de mieren niet
alleen onze jonge lichamen
en ze denken de hagedissen erbij

Op zee klinkt een misthoorn
maar er is niets te zien
tot ineens om ons heen
de badgasten op de blokken beton
worden wie ze leken te zijn:

schimmen die zich koesteren
in de warmte op hun huid
Ze draaien zich om en wachten
slapend op de zon