De dwaalsteden waar ik dikwijls mijn hart verlies in arme wijken kennen niet de weidse verhalen van het platteland achter de dijken de momenten uit mijn vroege jeugdjaren die intiem waren met wildernis en natuur maken de eenvoud van mijn herbeleving intens en onverschrokken spontaan en puur alsof ik voor het eerst in korte broek in de bewoonde…

in azuurblauwe lucht drijven wolken, zacht als wol een vlam blaast warmte in het bollende doek een mand vol mensen zweeft langzaam omhoog hoog genoeg voor een blik die alles overziet laag genoeg om de aarde nog te voelen de mensen nog te groeten stilte heerst boven drukte daar beneden we varen op adem van de wind als veertjes zo licht…

Maestro- jij een basiliek Ik een bescheiden kapel Of nee, meer een lange, dunne kaars Wachtend op handen Hem tegen betaling ontbrandend Aan wie denk je tijdens het Ontvlamnen, aan mij, leerling ooit Die nog ontwaken moest? Nu ik vrijwel alwetend ben Druk jij je lippen op de mijne Mijn eigen kathedraal schiet al op In veel zie ik je…

Mijn handen volgen de glaslijn van het huis. Jongst gedoopte van dit dorp ben ik. Terug vanonder de roetkragen der stad, daar aan een stuk door gesmoord, klim ik overeind in dit hersenspoelen van koren dit zuiver weerwoord van de tijd.…

Het publiek mijdt, weerhouden door de regen, het balkon. Vanuit de beschutting van het koninklijk paleis slaat het de ogen op naar het grijs dat de lucht meer en meer bedekt en dat het ingrediënt bevat voor het drama dat zich buiten door haar ongezien voltrekt. De rolverdeling ligt al eeuwen vast: Satan piest van bovenaf op zijn voetveeg…

hoog in de bergen, wit en wijds waar Egg in sneeuwpracht is verscholen roept de Vorarlberg met lonkende piste een wereld van wintersport in zonlicht met scherpe latten door poedersneeuw langs dennen, stil en hemels mooi de kou die bijt, de wind die fluistert een snelle afdaling vol met bochten de stoeltjeslift klimt, een korte rust boven…

De winter sleept zich voort, grijs en grauw, met veel nare nattigheid en gure kou; Dagen-, weken-, maandenlang amper zon te zien, continu een loopneus met wel snot voor tien; Deseo ir a España, hace calor y hace sol, cerveza en la playa: gozo Español; Voy a España, Fernweh, ¡Ole!…

langs steile paden, in mist gehuld waar echo’s bergen fluisteren sluipen trollen in schemerlicht hun ogen fonk’lend, hun grijns gericht ze lokken reizigers, trots en stout met fluisterstemmen koud en fout “Kom dichterbij, wees niet bevreesd, wij kennen de weg, wees onbevreesd.” doch wie hun listig spel niet kent wordt in de nacht als prooi…

langs het fjord, door het woud waar stilte de adem beneemt staan gespannen krachten klaar met ogen die energie fonkelen Husky’s blaffen springend blij als geduld hen wordt beproefd ik leer sturen, remmen en staan klaar om met hen mee te gaan de eerste sporen glijdend licht met zicht groeten ons de bergen droog en stil is de wereld wijd…

boven de poolcirkel, stil en sereen ligt een wonderlijk winters toneel een stad omringd door bergen en zee waar mystiek het noorderlicht danst de nacht komt vroeg als licht verdwijnt in verfijnde kleuren gloeit dan de hemel met betoverend groen, paars en goud de magie van een tijdloos juweel fjorden fluisteren er oude verhalen over tradities…

Buiten smelt de sneeuw al die bijeen kruipt als water op een glazen plaat, maar het hagelwit van het laken dat jij om je lichaam slaat is nog onberispelijk intact. Slaapdronken open je je ogen en wat uit je mond ontsnapt, voelt zich bij uitbraak betrapt en staat als een maan alleen: een stille `o' zonder helpers, zonder medevluchters.…

Hoe het komt dat zomers in heldere zonnewarmte de ouder wordende mens zich plots weer jeugdig voelt weet misschien alleen de zon, in zonnig denken zonnewarmte koestert zacht de levenshuid een verkoelende wolk komt als een bruid om de schaduw stilletjes te wenken want rimpels liegen niet, veroorzaakt door een lach geluksgevoel verovert dagelijks…

Helwit tegen blauw. Waarschijnlijk een afrekening. Na al dat gewauwel en getwijfel of uw reis wel was betaald. De staat wil weten wat voor nagellak of schoenmaat en welk kwaad u in hun land achterlaat - Kafka kreeg het weer benauwd: 'U hoort te voldoen aan een westers klimaat!' Typisch dat de controle boog voor een extra geeltje: u…

Meer dan vijftig zomers verder wil ik weer samen met jouw intens witte lichaam komen in Best Western Ennis. Jij op weg met je broer naar Amerika, ik een tussenstop naar Clifden, alleen. Je junkbleke broer trok mijn aandacht, op Ierse folk danste ik met jou. Je zag aan wie ik dacht, wie weet voor de hele nacht, naar wie ik keek, steeds weer…

‘k Zit aan de kade hoor ‘t water kabbelen de witte stenen eronder lijken te wiegelen Een bootje ligt aangemeerd glinsters glinsteren op golfjes Wat mensen lopen langs, de taal die ‘k mooi vind, hoor ik maar die ik niet versta, wel flarden. Rechts op de heuvel liggen witte huizen met langgerekte rode daken, het ford bovenop triomfeert…

We kusten elkaar in de bus en door de ruiten zagen we de maan op de bergen schijnen. Aangekomen in jouw stad liepen we langs kapotte krotte huizen, bekroop mij huiver, zou zo één de jouwe zijn? Maar bij de koelte van het water, achter hek, hoog en voornaam stond dat van jullie. Je moeder klein en in het zwart, in de vestibule, begroette…

Het minste wat je nodig hebt in Skiland is je tandpasta Want in Lawinestein ben je verloren zonder toothpaste smile Alhoewelmex goed scoort bij de rapperglazen van rayban Als pro dent weerverkeer een burnout krijgt in onze maatschappij Is don macleans z'n concurrent in de moderne slavernij…

De geur van het strand en de golvende zee blonde haren in de Vendée Iets tussen Normandië en Bretagne Een kruising van bier en champagne Huitres en moules, vier glazen cointreau Brise, Sylvain, Rosalie, Inspector Cloiseau Bij het jeu de foot is het doel twee stenen We deden ons best maar stootten vooral onze tenen De Alpen zijn hoog, ijskoud…

Dat ze nog wil weten voor straks voor later weer weten hoe het was hoe elke ochtend de bergen verschijnen vanachter sluiers van mist hoe zon duizenden spiegels tovert over het vlakke water onder een cielo van vijftig tinten blauw de geuren van oleander en jasmijn de smaken van gelato dat ze niet wil vergeten hoe avond hier geruisloos…

Zomervakantiefanaat, zonaanbidder Voor uw grand départ vers le sud au soleil Dwars door de Ardennen of de Borinage Stuur ik u alreeds hierbij un grand message Legt een tureluurvrouwtje echt een rood ei En is haar man werkelijk rood als een ridder? Zend mij een paar ansichten en het bewijs Van die turelurosso, nochtans…