Netgedichten

netgedicht (nr. 68.873):

Nog even voor het slapen gaan

We schuilen onder een boom voor
regen die niet meer is. Eén voor
één vallen opgespaarde druppels
uit bladeren. De brede stam en

wijde takken geven geborgenheid
in de grijze nacht. Geen ster of
maan te zien in de mistige deken
aan de hemel. In de verte alleen

het geluid van een auto die niet
slapen wil. Dan enkel nog het
vallen van bladeren met een haast
windstil geruis. Op de terugweg

dansen blaadjes lichtvoetig om
kussenzachte pootjes. Thuis lig
je waakzaam dromend naast me.
Welterusten, mijn dierbare

metgezel.