Netgedichten

netgedicht (nr. 69.730):

Nooit meer Auschwitz Birkenau

Zoek naar het schaarse mooie,
bijvoorbeeld een denkbeeldig kopje thee,
leef verder, er drijven vast en zeker
wittere wolkenpartijen boven je mee.

Ondanks geschokt door deze barakken
doodmoe van het doorlopend appèl
neergestort als een ongewenste werveling
weet je vastberaden zeker nog dat ene ding.

Leven is niet met glas, of nikkel of as afgedekt
al zijn de dagen wel met treurnis doorspekt.
Leven is niet enkel met as te vernietigen hoor
eens komt de wereld de waarheid op het spoor.

Kijk dus door ook andere ramen heen
blijf vol moed op de been en wissel van rij
bij die doodlopende weg naar groot verdriet
er is vast niemand die dan echt op je schiet.

Bang voor paniek volgt hooguit een schreeuw
opstand wil men voorkomen dus blijft het vast stil.
We zien nu maar een fractie van het geheel
eenmaal weer buiten de rij wacht ons nog veel.

Je hebt vast de moed deze hel te overleven
om daarna het nageslacht levenslessen te geven.
Al zijn de barakken verzadigd van tyfeus en verdriet
door verhalen vergeet de mensheid dit nooit niet.