Netgedichten

netgedicht (nr. 70.082):

Tumultueus passeren

al spinnend
heb jij je weer
laten zien op
illustere plaatsen
als schim of
waaiend doek
maar zeker
nooit herkenbaar
alleen als het
echt moet

een vage
dwarreling die
de ooghoek
voor even vulde
bij nader inzien
alles weer
snel verhulde
zonder dat er
vingers op
werden gelegd

je raasde vol
geluid voorbij
in tumultueus
passeren
beschadigde je
zo her en der
een spiegelruit
waarvan barsten
scherven weer
als gift erfden

nog is het
niet voorbij
zijn haast
maakt plaats
voor een
volgende zucht
want in een
cyclisch vacuüm
komt wind
nooit tot rust