Netgedichten

netgedicht (nr. 70.230):

Arcadische kopie

ik ben met je
meegegaan
samen op de
dromerige blik
in je ogen ineens
weggevlogen

zag je
vertrekken heb
je hand gepakt
ben ingestapt
route onverwacht
als ik maar bij je was

herkende in
opkomend licht
het panorama
dat onder ons
gleed in een
eerst ontwaken

serene rust
voelde weldadig aan
in een harmonische
balans kreeg natuur
eindelijk weer
zijn optimale kans

waarbij techniek
geen spoor had
nagelaten slechts
een arcadische
kopie van de wereld
ver voor onze tijd

wij zijn niet
geland maar aan
de kanten van het
paradijs gebleven
om onze dromen
nieuwe voeding te geven