Netgedichten

netgedicht (nr. 70.325):

Corona tijdperk

even een boodschapje doen
toen gauw weer naar huis
blij dat het gelukt was om
de nodige afstand te bewaren

blij dat er niet iemand van
buiten de gevaren zone
van anderhalve meter afstand
pardoes mijn richting uit is komen lopen
en dat ik dan niet meer bijtijds
zou kunnen vluchten

en niet meer zeker weten kon
of ik nou wel of niet besmet ben
met het coronavirus
de wreedheid van de tijd
de isolatie, het turen naar de kalender
de onzekerheid

deze dagen zo vreemd, zo stil, zo anders
dan alle andere dagen
van ons leven verdwenen in de kleuren
van de avond op 't doek
in de hoek van 't atelier

met de gouden zon
tot aan de horizon
daar lachen de kinderen
onder de mooiste kleuren
in 't hemelicht in de
ruimte die ik inmeem

waar wij alleen nog maar
kunnen vertoeven nu we alles
moeten opgeven
elkaar hoop geven
en bloemen uitdelen