Netgedichten

netgedicht (nr. 70.714):

In verbondenheid

vreemd kijkt
de kamer mij aan
de balans is
verstoord alsof er
niets meer echt
bij elkaar hoort

alles toont
een eigen gezicht
in het nieuwe licht
dat is gaan schijnen
het samen is snel
aan het verdwijnen

waar tijd liefde
in verbondenheid
heeft gebracht is
alles zich ineens
bewust van nooit
gebruikte kracht

is er nog plaats
voor mij en sluit ik
aan in de lange rij
onzekerheden of
wordt er gewacht tot
ook ik ben overleden