Netgedichten

netgedicht (nr. 70.827):

Touché

Op een ochtend,
uit het niets,
overvielen ze mij.
Heftig en onverwacht,
nietsontziend,
scheerde verstilde pijn langszij.

Enkele woorden,
angstig, hulpeloos en fragiel,
gingen door merg en been.
Huilend en ontdaan,
onafwendbaar,
was ik terug bij voorheen.

Mijn diepste gevoelens,
verstopt in vlees en bloed,
kwamen weer tot leven
en deden zich gelden.
Ze maakten mij intens verdrietig,
voor even.