Netgedichten

netgedicht (nr. 70.848):

Sluimert een lach

oogleden trillen
rond haar mond
sluimert een lach
in een open gezicht
ik weet dat zij
het licht heeft gezien
in al zijn kleurige en
uitnodigende verlokking

de vragende hand
voor een eerste
ontmoeting in een
warme begroeting
het tasten en raken
van energieën en info
volledig verbonden
niet te doorgronden

er is overgave
omdat de impact
voor een mens alleen
niet te dragen is
waar het universum
grossiert in familie
en bekenden uit haar
altruïstische databank

de veelheid is
overweldigend zelfs
in gecomprimeerde
tijd is er nauwelijks
onderscheid tussen
verleden vroeger en nu
gelukkig is alwetendheid
een heerlijke paraplu