Netgedichten

netgedicht (nr. 70.971):

De wind swingt

Hun kleine anemonen kopjes swingen heen en weer
steeds weer met hun dunnen lijnen op en neer.
Met enorme kracht brengen ook de bomen
de bomen op het talud hiervoor hun pracht.

Met een onverbiddelijkheid was het weer tijd
de ochtend te laten gloren als herboren.
Bomen spreiden hun armen de takken ferm en fris
het groen wil dansen als ballerina’s als of het niks is.

Wellicht gaat zelfs de vorst deze week nog komen
hard als twijfeling even als glinsteringen aan bomen.
Kunnen we dan ook de deur niet uitkomen.

Hopelijk breken dan niet de dunnen stengels zonder meer
of komen we die glinsterregen toch niet tegen dit keer.
Dat alles doet geen pijn, zo mag een dag ook zijn.